سرمایه گذاری در استارتاپ

تفاهم‌‎نامه سرمایه گذاری، ابزاری است برای تشریح مسائل مهم مالی و اقتصادی، میزان کنترل و تصمیم‌گیری طرفین و بندهای حمایتی از سرمایه‌گذار در بازار و درواقع پیش‌نویسی برای قرارداد سرمایه گذاری است. برای استارت آپ‎ها مهم است تا از ملاحظات خاص، سازوکارها و نحوه صحیح نگارش تفاهم‎نامه اطلاع درستی داشته باشند تا بتوانند در مورد قراردادی که می‌بندند ملاحظات لازم را رعایت کنند.

سرمایه‌گذاری در استارت آپ

هر استارت آپی نیازمند سرمایه گذاری است تا بتواند ایده خود را عملی کند و به اهداف خود دست پیدا کند. ازاین‌رو نقش سرمایه‌گذار در استارت آپ‎ها بسیار پررنگ خواهد بود. امکان سرمایه گذاری در استارت‎ آپ‎ها به ۲ صورت فراهم است که در ادامه توضیحی مختصر از آن‎ها را بیان می‎کنیم:

۱– سرمایه گذاری به‌صورت سهام:

در این شکل از سرمایه گذاری، سرمایه‌گذار بابت سرمایه‌ای که برای استارت آپ می‌‌گذارد بخشی از سهام استارت آپ‎ را مالک می‎شود. سهام نیز دارای ۲ نوع است که در نوع اول سرمایه‌گذار دارای امتیازاتی خاص است مانند حق برداشت سرمایه اولیه خود، که به آن سهام ممتاز می‎گویند و در نوع دوم که سهام عادی است سرمایه‌گذار امتیاز خاصی را ندارد.

۲- وام قابل‌تبدیل به سهام:

در این مدل سرمایه‌گذار به‌صورت یک وام مبلغ را پرداخت می‌کند. در این مدل سرمایه ‎گذاری، تاریخ سررسید، شرایط تبدیل به سهام و نرخ سود از قبل مشخص می‌شود.

شرایط اقتصادی و مالی تفاهم‌نامه سرمایه گذاری

اطلاعات تفاهم‌نامه سرمایه گذاری معمولاً به سه دسته تقسیم می‌شوند:

۱- شرایط اقتصادی و مالی ۲- شرایطی که بر روی کنترل و قدرت تصمیم‌گیری اثر دارد ۳- بندهای حمایتی از سرمایه‌گذار

۱- شرایط اقتصادی و مالی تفاهم‌نامه

ازجمله شرایط اقتصادی تفاهم‌نامه‌های سرمایه ‎گذاری حق بازخرید است که اجازه می‌دهد تا بخشی از سهام در آینده قابلیت بازخرید داشته باشد. پرداخت هزینه موضوع دیگر در تفاهم نامه است که بر تعهد کارآفرین یا سرمایه‌گذار برای پرداخت هزینه‌های حقوقی و راستی آزمایی تأکید دارد. موضوع دیگر در این رابطه بحث واگذاری سهام است در این نوع سرمایه گذاری، سرمایه گذاران بر روی افراد سرمایه گذاری می‌کنند و روی ایده تمرکزی ندارند. در چنین وضعیتی اگر شرکت هر یک از اعضای خود را در مرور زمان از دست بدهد با خسارات جبران‌ناپذیری روبه‌رو خواهد شد.

۲- شرایط تصمیم‌گیری در تفاهم‌نامه سرمایه گذاری

معمولاً سرمایه‌گذاران به میزان سهامی که دارند حق رأی خواهند داشت؛ اما درصورتی‌که سرمایه‌گذاران دارای حق ممتاز باشند می‌توانند در شرایطی خاص و درصورتی‌که در تفاهم‌نامه قیدشده باشد، مدیریت شرکت را به دست بگیرند و برای حل مشکل تلاش کنند.

یک هیئت‌مدیره همان‌طور که می‌تواند کارآمد باشد، به همان اندازه نیز می‌تواند ناکارآمد عمل کند. زمانی که به یک مشکلی برخوردید شاید می‌خواهید که با کسانی مشورت کنید اما وقتی با آن اشخاص روبه‌رو می‌شوید، فقط به شما نصیحت‌هایی را می‌گویند تا شما از جلوی آن‌ها کنار بروید. گاه ممکن است انتخاب‌های نادرست در هیئت‌مدیره ضربه بزرگی به شما و شرکتتان بزند.

در برخی تفاهم نامه‎ها بندی با عنوان عدم رقابت و همکاری با رقبا گنجانده می‏‎شود که هدف آن این است که فرد با مجموعه‌ای مشابه کار نکند و رقیب جدیدی را برای استارت آپ‎ به وجود نیاورد. همچنین این بند برای این نوشته می‌شود تا بتوانند تک‌تک اجزای شرکت را حفظ کنند. در کشور ایران این بند زمانی الزام‌آور است که محدود به ۳ عامل شود: منطقه جغرافیای، زمان و حوزه فعالیت.

۳- حمایت از سرمایه‎گذار

یکی از بندهای حمایتی در تفاهم نامه‎‎ها این است که اگر سرمایه‌گذار بخواهد سهام خود را بفروشد، می‌تواند در تفاهم‌نامه بندی را ایجاد کند که بقیه سهام‌داران نیز مجبور به فروش سهام خود شوند. البته باید سرمایه‌گذار به‌صورت ممتاز باشد تا این اجبار را برای سرمایه‌گذاران عادی اجرا کند. همچنین سرمایه‌گذار نحوه استفاده از درآمد استارت آپ‎ را هم می‌تواند مشخص کند! به‌نحوی‌که مثلاً ده درصد برای توسعه محصول خرج شود و بیست درصد برای بازاریابی.

این متن خلاصه‎ای است از مقاله روش‎های متداول سرمایه گذاری. برای کسب اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر در زمینۀ مراحل، قوانین و رویه‎های قانونی و معمول برای سرمایه گذاری در استارت آپ‎ می‌توانید فایل PDF کامل این مقاله را دانلود و مطالعه بفرمایید.

شما می توانید فایل PDF کامل این مقاله را پس از ثبت نام یا ورود دریافت نمایید

[restrict]

دریافت PDF این مقاله

دانلود PDF

[/restrict]