قراردادهای تجارت بین الملل
در فصول قبل مفاهیم، اصول، قوانین و شیوههای کاربردی در بازرگانی بینالملل را بیان کردیم و در این فصل و به عنوان آخرین موضوع در درس بازرگانی بین الملل، به معرفی برخی از مهمترین قراردادهای بین المللی و همچنین بخشهای مهم یک قرارداد خواهیم پرداخت.
اشخاص حقیقی و حقوقی در برخی موارد نیاز دارند قراردادی را با دیگر اشخاص حقیقی یا حقوقی در خارج از کشور منعقد کنند که این قراردادها نیز مانند :سایر قراردادها باید از مسائل حقوقی بهرهمند باشند تا در مواقع نیاز بتوان آن را در دادگاههای داخلی و خارجی پیگیری کرد. این نوع قراردادها به قرارداد بین المللی معروف هستند و متن آنها نیز باید منطبق با دیگر قراردادهای حقوقی باشد .اما به چه قراردادی، قرارداد بین المللی گفته میشود؟
قرارداد بین المللی به قراردادی گفته میشود که حداقل یک عنصر خارجی در آن وجود داشته باشد، مثل تابعیت طرفین، محل انعقاد قرارداد، محل اجرای قرارداد و غیره. همچنین قبل از تنظیم این نوع قرارداد، طرفین باید با یکدیگر در مورد کیفیت، نوع، مقدار و موعد تحویل کالا یا خدمت، پرداخت بها و تضامین قراردادی و سایر مسائل مرتبط مذاکره و گفتگو کنند.
قرارداد فروش بین المللی کالا، اساسی ترین و پایه ای ترین قرارداد تجاری در سطح بین المللی بوده و هست، تجار کار اصلی شان خرید و فروش محصولات و کالا است. و جز با خرید و فروش اساساً تجارتی شکل نمی گیرد. این نوع قراردادها معمولا در صادرات و واردات مورد استفاده قرار میگیرند.
کسب و کارهای بین المللی برای فروش محصولات خود، در بازارهای بین المللی، در بسیاری از موارد اقدام به اعطاء نمایندگی تجاری در سایر کشورها می کنند. این نمایندگان عموماً وظیفه بازاریابی،توزیع و فروش محصولات شرکت مادر را در یک یا چند کشور بر عهده دارند.
پیمانکاری عبارت است از مقاطعه، یعنی تعهد به انجام کاری برای دولت یا شخصی در برابر اجرت به موجب قرارداد و به صورت مجلس مناقصه. در اینجا منظور از قراردادهای پیمانکاری، قراردادهای تجارت بین المللی هستند که به صورت پیمانکاری منعقد می شوند. در این نوع قراردادها، معمولاً اجرای پروژههای بزرگ ساختمانی و صنعتی به یک شرکت بین المللی سپرده میشود.
قراردادی که بین ارائه کننده تسهیلات و استفاده کننده از آن منعقد میشود و از منافع بین المللی تأمین میشود. این نوع قراردادها بیشتر در تامین مالی پروژههای بزرگ مورد استفاده قرار میگیرند.
اولین موضوعی که در قرارداد باید به آن اشاره شود، عنوان قرارداد است. عنوان قرارداد میتواند تعبیر و تفسیر مفاد قرارداد را تحت تاثیر خود قرار دهد. به همین دلیل باید در انتخاب درست عنوان قرارداد دقت کرد.
در حالت عمومی، خریدار و فروشنده، طرفهای اصلی و مهم یک قرارداد بازرگانی بین الملل هستند. معمولا در ابتدای قرارداد، باید طرفین معامله را معرفی کرد. اطلاعاتی مانند نام خریدار وفروشنده، آدرس شرکت، شماره حساب، اطلاعات ثبتی شرکت، نماینده شرکت برای امضای قرارداد و … در این بخش مورد اشاره قرار میگیرند.
یکی از مهم ترین بخشهای قرارداد، تشریح دقیق کالای مورد معامله است. مبهم بودن این موضوع یا ذکر مشخصات کلی در مورد کالاهایی که دارای مصادیق مختلف می باشد موجب ابهام و در نهایت بروز مشکلات بسیاری برای خریدار و فروشنده میگردد.
مشخصات کالا از حیث نوع، مقدار و مشخصات کمی و کیفی آن باید مشخص باشد به نحوی که قصد خریدار و فروشنده کاملاً مشخص باشد. در بعضی از موارد مشخصات کالا بر اساس نمونه تعیین می گردد ،اما به هر حال در قرارداد باید مشخصات کمی و کیفی کالا مشخص گردد. در اکثر موارد رویه عملی تجارت بین الملل ارسال کاتالوگ و یا نمونه در مورد مشخصات کالا جاری است. در این موارد باید که علاوه بر ذکر مشخصات کالا در قرارداد اشاره به شماره فنی و سال انتشار کاتالوگ توجه کافی گردد. چنانچه کالا ترکیبی از اجزا و قطعات مختلف است باید صراحتاً ریز قطعات و ملحقات مربوطه در قرارداد ذکر شود.
در مباحث مطرح شده در درس بازرگانی بین الملل تلاش بر این بود تا مفاهیم و اصول کلیدی در تجارت بین الملل بصورت مختصر شرح داده شوند تا چراغ راهی برای افراد مستعد فعالیت در این حوزه باشند. با دریافت فایل PDF مربوط به هر فصل اطلاعات کاملتری نسبت به مباحث مطرح شده در آن فصل را در اختیار خواهید داشت.
شما می توانید فایل PDF این مقاله را پس از ثبت نام یا ورود دریافت نمایید
[restrict]
دریافت PDF این مقاله
[/restrict]